Jos,

meerdere malen heb ik hardop gelachen om de goede, sterke anekdotes en verhalen in het boek. Een gemakkelijk boek met emotionele maar vooral veel humoristische passages.

De commotie omtrent het misbruik op het internaat betreft maar enkele pagina's en is wat mij betreft overbodig want het boek an sich is sterk genoeg en zeker de moeite waard! Aanrader dus..

Groeten Tom

Beste Jos,

Ik heb het boek gelezen en ik ben onder de indruk hoe je alles beschreven hebt. Het is een ontwapenend verhaal, het leest lekker weg. 

Heerlijk om te lezen hoe je, ondanks het verdriet na het overlijden van je moeder, toch kan genieten van de kwajongensstreken met je vrienden.

En dan ineens verandert de sfeer, door de sexuele intimidatie van zo'n pater. Walgelijk dat dit inderdaad zo gebeurt!

Ik hoop van harte dat je een vervolg gaat schrijven, ben reuze benieuwd hoe het er in Nijmegen aan toe is gegaan.

Groet Els

Het boek heb ik in Tsjechië met zeer veel genoegen gelezen. Hulde aan de auteur voor de treffende beschrijving van een tijdsperiode die ik ook persoonlijk grotendeels heb mogen ervaren.

Beste Jos,

Met veel plezier heb ik je boek gelezen. Zoals je zelf al zei tijdens de boekpresentatie is het geschreven in spreektaal. Daardoor is het misschien geen literair hoogstandje, maar wel een heel toegankelijk boek. Ik hoop dan ook van harte dat veel mensen het zullen lezen. Grappig vond ik de streken die uitgehaald werden en zó bij die leeftijd passen; ik hoorde jou gewoon lachen! Natte ogen had ik bij het lezen van de passages over het verdriet dat Peter had over zijn moeder. Kwaad was ik op die pater die zijn handen niet thuis kon houden, maar dapper vond ik de reactie van Peter: dat zou hij geen tweede keer laten gebeuren!

Mooi Jos, dat je ons deelgenoot hebt gemaakt van een lang meegedragen last, maar vooral van het leven binnen de muren van het internaat.

Groetjes, Doortje

Gister op de terugweg van vakantie in een uurtje of 2 je boek in 1 adem uitgelezen.

Voor mij is het vooral een jongensboek met veel leuke momenten en kwajongensstreken.

Wat me vooral raakte is hoe een knul van 12 jaar het verlies van zijn overleden moeder verwerkt. (of misschien wel niet!)

Natuurlijk is het voorval waarbij de pater Peter betast een zwarte bladzijde in het boek. Schandalig en ben bang dat dit soort voorvallen veel frequenter voor zijn gekomen dan gedacht. Velen hebben het weggestopt en willen er niet aan herinnerd worden is mijn heilige overtuiging.

Op de vraag aan de commissie leden of hun oordeel hetzelfde zou zijn geweest als het 1 van hun eigen (klein) kinderen zou betreffen zou ook ik graag beantwoord willen zien.

Ga door met een volgend boek Jos. In Nijmegen heb je vast nog veel meer leuke momenten beleefd. Je hebt bewezen makkelijk te schrijven en derhalve leest het vlot weg.

Veel succes

Ruud